Patafysicus

Een patafysicus. Ik weet het nu, ik ben een patafysicus. Geen serieuze atheist en geen negatieve scepticus. Ik heb namelijk ontzettend moeten lachen om deze anekdote: “Een Russisch meisje vertelde dat ze Anna Karenina in het Russisch voorlas aan bomen in Artis. Daar kreeg ze een goed gevoel bij of zo. Toen stelde iemand de vraag ‘waarom in het Russisch, het zijn toch Hollandse bomen?”
De term en het citaat komen uit een interview met Matthijs van Boxsel in Skepter van deze maand. Van Boxtel is de cartograaf van de gekkigheid, de beschrijver van de dommigheid. Hij is gefascineerd van onrealistische ideeën, die tot in de details uitgewerkt zijn, zoals die van de platte aarde. Prachtige schetsen zijn dat, ze krijgen steeds meer aanhangers en hebben uiteraard een ‘global network’ . Dat is toch om over te glimlachen, misschien wel te schateren. Een ander fraai voorbeeld is de theorie dat de Odyssee zich afspeelde in Zeeland, onze zuidwestelijke provincie. Van Boxtel: “Iedere discussie met hem is onmogelijk, want hij weet er altijd meer van dan jij. Dat is het mooie.” Hem is Iman Wilkens, de promotor van ‘ Odysseus was een Nederlander’: de gehele Homerische geschiedenis speelde zich af in Nederland, Engeland en delen van Amerika!

Ik vind dat patafysicme wel wat: plezier beleven aan allerlei prachtige samenzweringstheorieën en ingewikkelde ideeën. Die zijn misschien wel dom, maar ze maken het leven wel vrolijker.